Rozdział 19 Niall Horan

Obudziłam się cała spocona. Dyszałam. Naszczęście to był tylko sen, ale i tak z oczu popłynęły mi łzy. Po chwili usłyszałam dobrze mi znany głos.
-Kochanie co się stało?-Zapytał Niall podnosząc się i chwytając moją rękę.
-zły sen.-Wymamrotałam przez łzy.
Przytulił mnie.
-Nie bój się. Jestem tutaj. O czym był ten sen.
-O....tobie.-Zrobił zdziwione oczy.-Pojechałeś i mnie zostawiłeś. Powiedziałeś, że chcesz tylko się zabawić, a później..-zaczęłam ryczeć.
Przytulił mnie jeszcze mocniej.
-Ciii...nie płacz tak się nie stanie. Obiecuje. Mów dalej.
-No i się rozstaliśmy i później byłam z Rey`em.
-Hahh serio z Rey`em?
-Nie śmiej się.
Uderzyłam go lekko w ramię, otarłam łzy i uśmiechnęłam się, że Niall jest przy mnie.
-Obiecuję ci, że nic się tam nie wydarzy.-popatrzał w moje oczy.
Przytuliłam go.
Położyliśmy się, ja miałam głowę na jego torsie, a on głaskał moje włosy. Kochałam jego dotyk. Po chwili zasnęliśmy.
*Czwartek, dzień wyjazdu Nialla*
Wstaliśmy razem o 6.00. Samolot miał wylecieć o 15.00, ale odprawa odbywała się o 12.00, a Horan musiał jechać jeszcze się spakować. Jest 6.30.
-Hej kochanie.-Blondyn zszedł z góry po cięszkim wybudzaniu go.
-Hej.-Byłam smutna, że wyjeżdża.
Po chwili poczułam jak chwyta mnie w tali i przytula, a jego głowę wsuną między moją głowę, a ramię. Cmoknął mnie.
-Nie bądź smutna kochanie, zobaczysz na sto procent będę tam tylko jakieś 2 miesiące. Ale obiecam ci coś...-Zassał moją skórę na szyji, zrobiło mi się bardzo przyjemnie.-jesteś i będziesz dalej moja, a drugie to, że jak to będzie dłużej trwało czyli tak 5 miesięcy to przyjadę i zrezygnuję z tego projektu.
-Naprawde jesteś to w stanie zrobić?-zapytałam mieszając jajecznicę na boczku z cebulką.
-Dla mojej księżniczki wszystko.-Znów mnie cmoknął.-Tylko muszisz też mi coś obiecać.
Zdziwiłam się.
-Co?
-Jak przyjadę to nie możesz mieć okresu.-Uśmiechnął się.
Zaśmiałam się .
-Dobrze kochanie.
Wyłączyłam gaz, wzięłam talerz i rozporcjowałam śniadanie i podałam je siedzącemu Niallowi.
-Proszę.-Zrobiłam nam też kawę.
-Dziękuję.-uśmiechnął się.-Nie wiem co ja bym bez ciebie zrobił.
-Chyba nic.-Zaśmiałam się.
Zjedliśmy, wypiliśmy kawę i poszliśmy się ubrać. Ja miałam na sobie to, a Niall to. Włosy zostawiłam rozpuszczone. Zeszłam na dół.
-Gotowa?-Zapytał Horan.
-Tak.-Wzięłam klucze do ręki.
Wyszliśmy, zamknęłam drzwi i pojechaliśmy do domu Nialla.
  Spakował się i ruszyliśmy na lotnisko. Weszłam tam z nim. Nie umiałam powstrzymać się od łez. Tak długo go nie będzie, człowieka który mnie kocha, troszczy się  i broni. Ryczałam. Bałam się dalej o nasz związek. Nawet jeśli składał mi te wszystkie obietnice. Bałam się. Co się tam stanie? Nie chce go stracić.
-Nie płacz..ciii.-Uspokajał mnie blondyn przytulając.
-Będę tak...ughh....tęsknić!-Wyjęczałam.
Ryczałam do jego ramienia. Po chwili poczułam coś ciepłego na mojej szyi, odczepiłam się od niego. Płakał. On też nie umiał się powstrzymać od łez. Popatrzałam w jego błękitne ja ocean oczy kiedy je otwarł.

-Będzie mi brakować tych niebieskich oczu i blond czupryny.-Uśmiechnęłam się.

-A mi tych czarnych kręconych włosów i brązowych oczu kochanie, ale będziemy pisać, dzwonić i gadać przez kamerkę. Obiecuję.

-Wiem.-Przytuliłam się do niego.

Po chwili usłyszeliśmy głos z radia:

-Uczestnicy lotu 206 proszeni o udanie się na odprawę.

Uścisnęłam go mocno i znów poleciały łzy.

-Kocham cię.-Powiedział Niall.

-Ja ciebie też kocham.-Pocałowałam go.-Nigdy o tobie nie zapomnę.

-Przestań tak mówić jakbyśmy nigdy się już nie spotkali.-Zezłościł się.

Cmoknęłam go jeszcze raz w usta i poszedł.

-Niall zadzwoń jak przylecisz!!-Zawołałam.

-Okey,, obiecuję!!!-Zaśmiał się. 

Przeszedł przez bramkę i pomachał mi, ja zrobiłam to samo. Odszedł, ja po chwili też.

  Wyszłam na dwór. Po chwili dostałam SMS'a:

Od Niall :* ;

"Wróć bezpiecznie do domu kochanie. Napisz jak będziesz w mieszkaniu. Kocham cię. xx :*"

Do Niall :* ;

"Dobrze, ja ciebie też kocham. <3 xx :* JUŻ TĘSKNIĘ"

Poszłam na przystanek autobusowy. Po 15 minutach  przyjechał autobus. Pojechałam do domu. 

Po 15 minutach byłam już u siebie. Usiadłam na łóżku i zaczęłam płakać. Nie miałam komu się wyżalić bo zawsze mówiłam o tym Niallowi, albo Harremu, ale to nie temat dla chłopaków, a poza tym Horan wyjechał. Co ja mam zrobić? Przypomniałam sobie, że miałam napisać blondynowi jak już będę w domu. 

Do Niall :* :

"Jestem już w domu."

Po chwili dostałam odpowiedź:

Od Niall:* ;

"To dobrze. Nie bądź smutna. :* xx <3"

Do Niall:* :

"Nie jestem smutna."

Od Niall:* :

"To od kiedy piszesz SMS'y bez emotikonek? :* xx"

Do Niall :* :

"O której będziecie na miejscu? xx"

Od Niall :* ;

"Za jakieś półtorej godziny, kochanie. :*"

Do Niall :* ;

"Możesz włączyć kamerkę? :* <3"

Od Niall :* ;

"Okey. xx <3"

Otwarłam laptopa i od razu włączyłam kamerkę internetową. Po chwili dostałam połączenie od Niall'a. 

Uśmiechnął się. Ja też. 

-Hej kochanie. 

-Hej, gdzie ty jesteś?

-W toalecie, jest tu cicho. 

-Spoko, poznałeś kogoś w samolocie?

-Kolegę, jedzie tam gdzie ja. Wiesz co zrobię jak wylądujemy?

-Co, pójdziesz na imprezę?

-Nie, przestań tak mówić. Pójdę do sklepu i kupię pełno słodyczy i chipsów.-Pokazał mi język.-Bo ty mi nie pozwalasz w domu.

- Ojej...zachowujesz się jak małe dziecko.

-Przeszkadza ci to?-Zapytał.

-Nie, właśnie to mnie w tobie kręci.

Zaśmiał się.

-Serio? 

-Tak. 

Rozmawialiśmy tak niespełna godzinę. 

-Kochanie ja muszę kończyć.-Powiedział Niall a ja zesmutniałam.-Zaraz ląduję. Nie smuć się. Kocham cię Sar. -Posłał mi buziaka.

-Ja ciebie też.-Uśmiechnęłam się. 

-Do zobaczenia.

-Pa.-Pociekła mi łza.

Machnęłam ręką.

-Nie płacz. Za niedługo zadzwonię.

-Okey.

Po chwili rozłączyliśmy się. 

PRZEPRASZAM, ALE NEXT TROCHĘ KRÓTKI. NASTĘPNY JAK ZWYKLE DŁUŻSZY. 

(CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ)

DZIĘKI <3

KOFAM <3